Ускосная мова 10/505

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ускосная мова

т. 16, с. 266

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

indirect speech [ˌɪndərektˈspi:tʃ] n. ling. уско́сная мо́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

reported speech [rɪˌpɔ:tɪdˈspi:tʃ] n. ling. уско́сная мо́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

уско́сны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уско́сны уско́сная уско́снае уско́сныя
Р. уско́снага уско́снай
уско́снае		 уско́снага уско́сных
Д. уско́снаму уско́снай уско́снаму уско́сным
В. уско́сны (неадуш.)
уско́снага (адуш.)		 уско́сную уско́снае уско́сныя (неадуш.)
уско́сных (адуш.)
Т. уско́сным уско́снай
уско́снаю		 уско́сным уско́снымі
М. уско́сным уско́снай уско́сным уско́сных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уско́сны, -ая, -ае.

1. Не непасрэдны, пабочны; проціл. прамы.

Ускосныя звесткі.

Ускосныя доказы.

Абвінавачванне ўскосна (прысл.) датычыць і яе.

2. У граматыцы пра перадачу чужой мовы: які выражаецца даданым сказам.

Ускосная мова.

Ускоснае пытанне.

○ Ускоснае дапаўненне — у граматыцы: дапаўненне ў любым склоне, акрамя вінавальнага без прыназоўніка.

Ускосны склон — у граматыцы: усякі склон, акрамя назоўнага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ábhängig

a

1) зале́жны

~e Réde — уско́сная мо́ва

~er Fall — уско́сны склон

2) пака́ты, нахі́лены

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

oblique [əˈbli:k] adj.

1. уско́сны, не непасрэ́дны;

oblique reference (to smth.) уско́сная спасы́лка (на што-н.);

oblique hints цьмя́ныя/двухсэ́нсавыя намёкі

2. ко́сы, нахі́лены;

an oblique angle ко́сы ву́гал

3. ling. уско́сны;

oblique moods уско́сныя лады́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

уско́сны, ‑ая, ‑ае.

Які не выказваецца, не выяўляецца непасрэдна; пабочны. Ёсць у мяне пад рукамі толькі скупыя ўскосныя звесткі, знойдзеныя даследчыкамі ў розных архівах. Мехаў. Цяпер я добра ведала, што не толькі не маю права нешта сказаць Віктару.., бо сказаць, гэта значыць зрабіць ускосны папрок яму. Савіцкі. Важным сродкам выяўлення ўнутранага свету чалавека з’яўляецца ў К. Чорнага ўскосная партрэтная характарыстыка. «Полымя». [Чаур]: — Твае любімыя дэтэктывы сцвярджалі: калі няма прамых доказаў, шукай ускосныя. Шыцік.

•••

Ускосная мова гл. мова.

Ускосныя падаткі гл. падатак.

Ускосныя склоны гл. склон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уско́сна прысл., уско́сны índirekt, míttelbar;

даве́дацца аб чым-н. уско́сным шля́хам etw. auf Úmwegen [híntenherúm] erfáhren*;

уско́сная мо́ва грам. índirekte Réde;

уско́сны склон грам. der ábhängige Fall, der índirekte Kásus;

уско́сныя пада́ткі фін. índirekte Stéuern

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)