Verbum

анлайнавы слоўнік

усклада́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

усклада́нне ср.

1. возложе́ние;

2. возложе́ние;

1, 2 см. усклада́ць ^{2, 3}

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усклада́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. ускладаць — ускласці (у 1–3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усклада́нне н. Níederlegung f -, -en; гл. тс. ускласці

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

ускла́сці, -ладу́, -ладзе́ш, -ладзе́; -ладзём, -ладзяце́, -ладу́ць; -ла́ў, -ла́ла; -ладзі́; -ла́дзены; зак.

1. каго-што на што. Пакласці на што-н., паверх чаго-н.

У. плуг на калёсы.

2. што на што. Урачыста пакласці.

У. вянок на магілу.

3. што на каго (што). Даручыць што-н. каму-н.

У. адказнасць на каго-н.

◊

Ускласці віну на каго — палічыць вінаватым каго-н.

Ускласці або узваліць на плечы каго, чые, каму — абцяжарыць чым-н. (звычайна працай, клопатамі; разм.).

|| незак. усклада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і ускла́дваць, -аю, -аеш, -ае.

◊

Ускладаць надзеі на каго-што (кніжн.) — чакаць ад каго-, чаго-н. ажыццяўлення сваіх надзей.

|| наз. усклада́нне, -я, н. і ускла́дванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

возложе́ние усклада́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ускла́дванне ср., см. усклада́нне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Kránzniederlegung

f -, -en усклада́нне вянко́ў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

imposition [ˌɪmpəˈzɪʃn] n.

1. усклада́нне, наклада́нне (абавязку, штрафу і да т.п.)

2. абклада́нне, пада́так

3. празме́рнае патрабава́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)