уса́джаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уса́джаны уса́джаная уса́джанае уса́джаныя
Р. уса́джанага уса́джанай
уса́джанае		 уса́джанага уса́джаных
Д. уса́джанаму уса́джанай уса́джанаму уса́джаным
В. уса́джаны (неадуш.)
уса́джанага (адуш.)		 уса́джаную уса́джанае уса́джаныя (неадуш.)
уса́джаных (адуш.)
Т. уса́джаным уса́джанай
уса́джанаю		 уса́джаным уса́джанымі
М. уса́джаным уса́джанай уса́джаным уса́джаных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уса́джаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уса́джаны уса́джаная уса́джанае уса́джаныя
Р. уса́джанага уса́джанай
уса́джанае		 уса́джанага уса́джаных
Д. уса́джанаму уса́джанай уса́джанаму уса́джаным
В. уса́джаны (неадуш.)
уса́джанага (адуш.)		 уса́джаную уса́джанае уса́джаныя (неадуш.)
уса́джаных (адуш.)
Т. уса́джаным уса́джанай
уса́джанаю		 уса́джаным уса́джанымі
М. уса́джаным уса́джанай уса́джаным уса́джаных

Кароткая форма: уса́джана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уса́джаны

1. вса́женный; вонзённый;

2. су́нутый; оку́нутый, опу́щенный;

3. уса́женный;

4. поса́женный;

5. уса́женный;

6. прост. вса́женный, ухло́панный;

1-6 см. усадзі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уса́джаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад усадзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уса́женный

1. уса́джаны, паса́джаны;

2. уса́джаны; см. усади́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вонзённый уса́джаны, уваткну́ты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ухло́панный прост.

1. укако́шаны; забі́ты;

2. уса́джаны, уга́чаны, убу́ханы; см. ухло́пать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вса́женный в разн. знач. уса́джаны; уваткну́ты, мног. паўтыка́ны, убі́ты, мног. паўбіва́ны; см. всади́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Заве́рыч ’палка, адзін канец якой усаджаны ў вуха навоя, а другі ляжыць на падлозе, не даючы навою круціцца’ (чырв. слаб., З нар. лекс.). Польск. дыял. zawiracz ’частка красён’. Ад дзеяслова *заве́раць (< польск. дыял. zawierać ’зачыняць, замыкаць’) з суфіксам ‑ыч, які ўжываецца для ўтварэння назваў прылад (параўн. зацёрыч, скопыч, Сцяцко, Афікс. наз., 45).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

усадзі́ць, усаджу́, уса́дзіш, уса́дзіць; уса́джаны; зак.

1. што ў што. Уваткнуць з сілай (а таксама трапіць снарадам, куляй у што-н.; разм.).

У. рыдлёўку ў зямлю.

У. кулю ў лоб.

2. што ў што. Усунуць унутр чаго-н.

У. руку ў ваду.

3. каго (што). Прымусіць або памагчы сесці.

У. гасцей.

4. каго (што) за што і з інф. Прапанаваць сесці, даўшы які-н. занятак, прымусіць рабіць што-н.

У. за піяніна.

У. чытаць.

5. што ў што. Пасадзіць пячыся (разм.).

У. хлеб у печ.

6. што чым. Саджаючы (расліны), заняць якую-н. прастору.

У. градку кветкамі.

7. перан., што і чаго ў што. Расходаваць, патраціць (сродкі, грошы; разм.).

У. многа грошай у будаўніцтва.

|| незак. уса́джваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. уса́джванне, -я, н. (да 1, 3, 4 і 6 знач.) і уса́дка, -і, ДМ -дцы, ж. (да 6 знач.; разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)