урэта́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. урэта́н
Р. урэта́ну
Д. урэта́ну
В. урэта́н
Т. урэта́нам
М. урэта́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

урэта́н, -ну м., хим. урета́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

урэта́н, ‑у, м.

Лекавы прэпарат, які ўжываецца як заспакойлівы і снатворны сродак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

урета́н хим. урэта́н, -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)