уры́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. уры́на
Р. уры́ны
Д. уры́не
В. уры́ну
Т. уры́най
уры́наю
М. уры́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

уры́на ж., мед. ури́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уры́на, ‑ы, ж.

Спец. Мача.

[Лац. urina.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ури́на физиол., мед. уры́на, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

uryna

ж. мача; урына

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)