уры́мсціцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
уры́мшчуся |
уры́мсцімся |
| 2-я ас. |
уры́мсцішся |
уры́мсціцеся |
| 3-я ас. |
уры́мсціцца |
уры́мсцяцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
уры́мсціўся |
уры́мсціліся |
| ж. |
уры́мсцілася |
| н. |
уры́мсцілася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
уры́мсціся |
уры́мсціцеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
уры́мсціўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
уры́мсціцца сов., разг. угомони́ться, успоко́иться, утихоми́риться;
дзе́ці до́ўга не маглі́ ўры́мсціцца — де́ти до́лго не могли́ угомони́ться (успоко́иться, утихоми́риться)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уры́мсціцца, ‑мшчуся, ‑мсцішся, ‑мсціцца; зак.
Разм. Супакоіцца, угаманіцца. [Зося:] — А каб ты ведаў, Рыгор, як я цябе чакала! Проста ўрымсціцца не магла... Гартны. [Маці:] — Што з яе [Надзі] толькі будзе, чаго яна сабе шукае, чаму не ўрымсціцца, чаго ёй трэба? Галавач. [Эма:] Летась спалілі гумно, Можа, сяголета зноў.. Новую нашу абору? Хіба ж урымсціцца вораг? Глебка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)