уру́бавы, -ая, -ае.

Які служыць для ўтварэння ўруба.

Урубавая машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уру́бавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уру́бавы уру́бавая уру́бавае уру́бавыя
Р. уру́бавага уру́бавай
уру́бавае		 уру́бавага уру́бавых
Д. уру́баваму уру́бавай уру́баваму уру́бавым
В. уру́бавы (неадуш.)
уру́бавага (адуш.)		 уру́бавую уру́бавае уру́бавыя (неадуш.)
уру́бавых (адуш.)
Т. уру́бавым уру́бавай
уру́баваю		 уру́бавым уру́бавымі
М. уру́бавым уру́бавай уру́бавым уру́бавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уру́бавы горн. вру́бовый, подбо́ечный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уру́бавы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які служыць, прызначаны для ўтварэння ўрубаў. Урубавая машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вру́бовый уру́бавы;

вру́бовая маши́на уру́бавая машы́на.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

żłobiak

м. горн. урубавы молат

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

подбо́ечный

1. (к подбива́ть) падбі́вачны;

2. портн. падбі́вачны, падшы́вачны;

3. (подкладочный) обл. падшэ́вачны, падкла́дачны;

4. сапожн. падбо́ечны; (каблучный) абца́сны;

5. техн., горн., с.-х. падбо́ечны; (врубовой) уру́бавы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)