урва́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
урва́ны |
урва́ная |
урва́нае |
урва́ныя |
| Р. |
урва́нага |
урва́най урва́нае |
урва́нага |
урва́ных |
| Д. |
урва́наму |
урва́най |
урва́наму |
урва́ным |
| В. |
урва́ны (неадуш.) урва́нага (адуш.) |
урва́ную |
урва́нае |
урва́ныя (неадуш.) урва́ных (адуш.) |
| Т. |
урва́ным |
урва́най урва́наю |
урва́ным |
урва́нымі |
| М. |
урва́ным |
урва́най |
урва́ным |
урва́ных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
урва́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
урва́ны |
урва́ная |
урва́нае |
урва́ныя |
| Р. |
урва́нага |
урва́най урва́нае |
урва́нага |
урва́ных |
| Д. |
урва́наму |
урва́най |
урва́наму |
урва́ным |
| В. |
урва́ны (неадуш.) урва́нага (адуш.) |
урва́ную |
урва́нае |
урва́ныя (неадуш.) урва́ных (адуш.) |
| Т. |
урва́ным |
урва́най урва́наю |
урва́ным |
урва́нымі |
| М. |
урва́ным |
урва́най |
урва́ным |
урва́ных |
Кароткая форма: урва́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
урва́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад урваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)