ураўнава́жаны, -ая, -ае.

Роўны, спакойны (пра характар, паводзіны).

У. чалавек.

У. характар.

|| наз. ураўнава́жанасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ураўнава́жаны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ураўнава́жаны ураўнава́жаная ураўнава́жанае ураўнава́жаныя
Р. ураўнава́жанага ураўнава́жанай
ураўнава́жанае		 ураўнава́жанага ураўнава́жаных
Д. ураўнава́жанаму ураўнава́жанай ураўнава́жанаму ураўнава́жаным
В. ураўнава́жаны (неадуш.)
ураўнава́жанага (адуш.)		 ураўнава́жаную ураўнава́жанае ураўнава́жаныя (неадуш.)
ураўнава́жаных (адуш.)
Т. ураўнава́жаным ураўнава́жанай
ураўнава́жанаю		 ураўнава́жаным ураўнава́жанымі
М. ураўнава́жаным ураўнава́жанай ураўнава́жаным ураўнава́жаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ураўнава́жаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ураўнава́жаны ураўнава́жаная ураўнава́жанае ураўнава́жаныя
Р. ураўнава́жанага ураўнава́жанай
ураўнава́жанае		 ураўнава́жанага ураўнава́жаных
Д. ураўнава́жанаму ураўнава́жанай ураўнава́жанаму ураўнава́жаным
В. ураўнава́жаны (неадуш.)
ураўнава́жанага (адуш.)		 ураўнава́жаную ураўнава́жанае ураўнава́жаныя (неадуш.)
ураўнава́жаных (адуш.)
Т. ураўнава́жаным ураўнава́жанай
ураўнава́жанаю		 ураўнава́жаным ураўнава́жанымі
М. ураўнава́жаным ураўнава́жанай ураўнава́жаным ураўнава́жаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ураўнава́жаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ураўнава́жаны ураўнава́жаная ураўнава́жанае ураўнава́жаныя
Р. ураўнава́жанага ураўнава́жанай
ураўнава́жанае		 ураўнава́жанага ураўнава́жаных
Д. ураўнава́жанаму ураўнава́жанай ураўнава́жанаму ураўнава́жаным
В. ураўнава́жаны (неадуш.)
ураўнава́жанага (адуш.)		 ураўнава́жаную ураўнава́жанае ураўнава́жаныя (неадуш.)
ураўнава́жаных (адуш.)
Т. ураўнава́жаным ураўнава́жанай
ураўнава́жанаю		 ураўнава́жаным ураўнава́жанымі
М. ураўнава́жаным ураўнава́жанай ураўнава́жаным ураўнава́жаных

Кароткая форма: ураўнава́жана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ураўнава́жаны прич., прил., прям., перен. уравнове́шенный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ураўнава́жаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад ураўнаважыць.

2. у знач. прым. Які мае роўны, спакойны, стрыманы характар. Рэдактар быў, як і заўсёды, спакойны, ураўнаважаны, з тым жа выглядам незалежнага, вясёлага чалавека. Колас. Адчувалася, што доктар не належаў да вельмі спакойных і ўраўнаважаных натур. Васілевіч. // Які выражае спакой, вытрымку. Гэта была зграбная маладая жанчына ў сціплым, але прыгожым адзенні, з спакойнымі ўраўнаважанымі рухамі. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ураўнава́жаны

1. áusgeglichen, im Gléichgewicht;

2. (характар) áusgeglichen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

уравнове́шенный прич., прил., прям., перен. ураўнава́жаны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

флегматы́чны, -ая, -ае.

1. Спакойны, ураўнаважаны, павольны, які слаба праяўляе эмоцыі.

Ф. тэмперамент.

2. Вялы, абыякавы, раўнадушны.

Ф. голас.

|| наз. флегматы́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

zrównoważony

ураўнаважаны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)