урачы́ха

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. урачы́ха урачы́хі
Р. урачы́хі урачы́х
Д. урачы́се урачы́хам
В. урачы́ху урачы́х
Т. урачы́хай
урачы́хаю		 урачы́хамі
М. урачы́се урачы́хах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

урачы́ха ж., прост. врачи́ха

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

урачы́ха, ‑і, ДМ ‑чысе, ж.

Разм. Жанчына-ўрач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ура́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Асоба з вышэйшай медыцынскай адукацыяй, якая лечыць хворых.

|| ж. урачы́ха, -і, ДМ -чы́се, мн. -і, -чы́х (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

врачи́ха прост. урачы́ха, -хі, ж., ле́карка, -кі ж., до́ктарка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)