урана́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
урана́т |
урана́ты |
| Р. |
урана́ту |
урана́таў |
| Д. |
урана́ту |
урана́там |
| В. |
урана́т |
урана́ты |
| Т. |
урана́там |
урана́тамі |
| М. |
урана́це |
урана́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
урана́т, -ту м., хим. урана́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
урана́т хим. урана́т, -ту м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
урана́ты, ‑аў; адз. уранат, ‑у, М ‑наце, м.
Солі уранавай кіслаты.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)