ура́н, -у, м.

Хімічны элемент, метал, які валодае радыеактыўнымі ўласцівасцямі.

|| прым. ура́навы, -ая, -ае.

Уранавая руда.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ура́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ура́н
Р. ура́ну
Д. ура́ну
В. ура́н
Т. ура́нам
М. ура́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ура́н, -ну м., хим. ура́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ура́н хим. ура́н, -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ура́н миф., астр. Ура́н, -на м.;

спу́тники Ура́на падаро́жнікі Ура́на.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ура́н, ‑у, м.

Радыеактыўны хімічны элемент.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Уран,

старажытнагрэчаскі бог.

т. 16, с. 248

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

уран,

хімічны элемент.

т. 16, с. 248

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Уран,

планета Сонечнай сістэмы.

т. 16, с. 248

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Ура́н​II м астр Uránus m -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)