Ура́гава

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ура́гава
Р. Ура́гава
Д. Ура́гаву
В. Ура́гава
Т. Ура́гавам
М. Ура́гаве

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Урагава (археал.) 3/347; 4/244; 10/478

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Урагава (в., Верхнядзвінскі р-н) 1/505; 10/478

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)