урабле́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. урабле́нне
Р. урабле́ння
Д. урабле́нню
В. урабле́нне
Т. урабле́ннем
М. урабле́нні

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

урабле́нне н., урабля́нне н. с.-г. Ánbau m -(e)s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Bestéllung

f -, -en

1) даручэ́нне; зака́з

auf ~ — на зака́з

éine ~ máchen — зрабі́ць зака́з

2) даста́ўка, разно́ска (пісьмаў)

3) урабле́нне (зямлі)

4) назначэ́нне (zu D – кім-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)