упі́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. упі́ты упі́тая упі́тае упі́тыя
Р. упі́тага упі́тай
упі́тае		 упі́тага упі́тых
Д. упі́таму упі́тай упі́таму упі́тым
В. упі́ты (неадуш.)
упі́тага (адуш.)		 упі́тую упі́тае упі́тыя (неадуш.)
упі́тых (адуш.)
Т. упі́тым упі́тай
упі́таю		 упі́тым упі́тымі
М. упі́тым упі́тай упі́тым упі́тых

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

упі́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. упі́ты упі́тая упі́тае упі́тыя
Р. упі́тага упі́тай
упі́тае		 упі́тага упі́тых
Д. упі́таму упі́тай упі́таму упі́тым
В. упі́ты (неадуш.)
упі́тага (адуш.)		 упі́тую упі́тае упі́тыя (неадуш.)
упі́тых (адуш.)
Т. упі́тым упі́тай
упі́таю		 упі́тым упі́тымі
М. упі́тым упі́тай упі́тым упі́тых

Кароткая форма: упі́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

упі́ты поглощённый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упі́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад упіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

поглощённый паглыну́ты; з’е́дзены; пажо́рты; увабра́ны; упі́ты; усмакта́ны; захо́плены; см. поглоти́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)