упі́рысты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
упі́рысты |
упі́рыстая |
упі́рыстае |
упі́рыстыя |
| Р. |
упі́рыстага |
упі́рыстай
упі́рыстае |
упі́рыстага |
упі́рыстых |
| Д. |
упі́рыстаму |
упі́рыстай |
упі́рыстаму |
упі́рыстым |
| В. |
упі́рысты (неадуш.)
упі́рыстага (адуш.) |
упі́рыстую |
упі́рыстае |
упі́рыстыя (неадуш.)
упі́рыстых (адуш.) |
| Т. |
упі́рыстым |
упі́рыстай
упі́рыстаю |
упі́рыстым |
упі́рыстымі |
| М. |
упі́рыстым |
упі́рыстай |
упі́рыстым |
упі́рыстых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
упі́рысты, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які настойліва супраціўляецца чаму‑н., не хоча згадзіцца з чым‑н., уступіць каму‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
uparciuch
м. упарты; непакорны, няўломны, супорны, упарціна, упірысты
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)