упрада́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
упрада́ю |
упрада́ем |
| 2-я ас. |
упрада́еш |
упрада́еце |
| 3-я ас. |
упрада́е |
упрада́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
упрада́ў |
упрада́лі |
| ж. |
упрада́ла |
| н. |
упрада́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
упрада́й |
упрада́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
упрада́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
упрада́ць несов. впряда́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
упрада́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да упрасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
впряда́ть несов. упрада́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
упрада́цца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да упрасціся.
2. Зал. да упрадаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)