упа́лы, -ая, -ае.

1. Які ўваліўся, запаў унутр чаго-н.

Упалыя вочы.

2. перан. Аслабелы, слабы (пра голас).

Гаварыць упалым голасам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

упа́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. упа́лы упа́лая упа́лае упа́лыя
Р. упа́лага упа́лай
упа́лае		 упа́лага упа́лых
Д. упа́ламу упа́лай упа́ламу упа́лым
В. упа́лы (неадуш.)
упа́лага (адуш.)		 упа́лую упа́лае упа́лыя (неадуш.)
упа́лых (адуш.)
Т. упа́лым упа́лай
упа́лаю		 упа́лым упа́лымі
М. упа́лым упа́лай упа́лым упа́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

упа́лы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. упа́лы упа́лая упа́лае упа́лыя
Р. упа́лага упа́лай
упа́лае		 упа́лага упа́лых
Д. упа́ламу упа́лай упа́ламу упа́лым
В. упа́лы (неадуш.)
упа́лага (адуш.)		 упа́лую упа́лае упа́лыя (неадуш.)
упа́лых (адуш.)
Т. упа́лым упа́лай
упа́лаю		 упа́лым упа́лымі
М. упа́лым упа́лай упа́лым упа́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

упа́лы впа́лый; ввали́вшийся;

~лыя гру́дзі — впа́лая (ввали́вшаяся) грудь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упа́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Які ўваліўся, запаў унутр чаго‑н. Наперад прабілася высокая, яшчэ маладая жанчына з глыбока ўпалымі вачыма. Якімовіч. «Амерыка»... — паказаў [Міхаль] на свае ўпалыя, худыя грудзі, і сухі кашаль абарваў яго словы. Бялевіч.

2. перан. Аслабелы, слабы (пра голас). Антаніна Аркадзеўна сказала без надзеі, упалым голасам: — Пра гэта вы [Міхаліна і Генадзь] дамоўцеся самі. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запа́лы, -ая, -ае.

Які запаў, паглыбіўся ўнутр, упалы.

Запалыя грудзі.

|| наз. запа́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

впа́лый запа́лы, упа́лы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ввали́вшийся

1. прич. які́ (што) увалі́ўся;

2. прил. (впалый) упа́лы, запа́лы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запа́лы, ‑ая, ‑ае.

Які запаў, паглыбіўся ўнутр; упалы. Запалыя грудзі. Запалыя бакі. □ Твар быў шэры, ажно чорны, з запалымі шчокамі. Шамякін. Запалыя вочы ў сініх кругах глядзелі тужліва. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падця́гнуты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад падцягнуць.

2. у знач. прым. Упалы, уцягнуты (пра жывот, бакі).

3. у знач. прым.; перан. Знешне акуратны, унутрана сабраны, стрыманы. І раптам.. [завуч] з’явіўся на заняткі ў простым, новым, старанна адпрасаваным гарнітуры, у кепачцы, без кія, рухавы І падцягнуты, як добры афіцэр. Шамякін. Уся.. [Надзея] была нейкая падцягнутая, строгая, па натуры спакойная і ўраўнаважаная. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)