упада́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. упада́нне
Р. упада́ння
Д. упада́нню
В. упада́нне
Т. упада́ннем
М. упада́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

упада́нне ср. впаде́ние; см. упада́ць 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упада́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. упадаць (у 1 знач.) — упасці (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

впаде́ние

1. упадзе́нне, -ння ср.; (неоконч. действие) упада́нне, -ння ср.; запада́нне, -ння ср.;

2. (устье реки) упадзе́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)