уніё́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
уніё́н |
уніё́ны |
| Р. |
уніё́на |
уніё́наў |
| Д. |
уніё́ну |
уніё́нам |
| В. |
уніё́н |
уніё́ны |
| Т. |
уніё́нам |
уніё́намі |
| М. |
уніё́не |
уніё́нах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
уніён
(лац. unio, -onis)
саюз, аб’яднанне.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
уніяні́зм
(ад уніён)
імкненне да аб’яднання, зліцця.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)