уні́зваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. уні́зваю уні́зваем
2-я ас. уні́зваеш уні́зваеце
3-я ас. уні́звае уні́зваюць
Прошлы час
м. уні́зваў уні́звалі
ж. уні́звала
н. уні́звала
Загадны лад
2-я ас. уні́звай уні́звайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час уні́зваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уні́зваць несов. уни́зывать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уні́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да унізаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уніза́ць, -іжу́, -іжаш, -іжа; -ізаны; зак., што.

Нанізваючы, навешваючы, пакрыць паверхню чаго-н. вялікай колькасцю якіх-н. прадметаў.

У. ёлку цацкамі.

Ляшчына ўнізана гронкамі арэхаў (перан.). Пальцы, унізаныя пярсцёнкамі (перан.).

|| незак. уні́зваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уни́зывать несов. уні́зваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уні́звацца, ‑аецца; незак.

Зал. да унізваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уні́званне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. унізваць — унізаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

besétzen

vt

1) займа́ць (месца, памяшкане)

2) акупі́раваць

3) займа́ць (пасаду)

4) абшыва́ць, уні́зваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)