у́нта

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. у́нта у́нты
Р. у́нты у́нтаў
Д. у́нце у́нтам
В. у́нту у́нты
Т. у́нтай
у́нтаю		 у́нтамі
М. у́нце у́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

у́нта ж. у́нта

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

у́нты́ мн. у́нты, род. у́нтаў, ед. унт, род. у́нта м., у́нта, род. у́нты ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

унт (род. унта́) м. унт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

у́нт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. у́нт унты́
Р. унта́ унто́ў
Д. унту́ унта́м
В. у́нт унты́
Т. унто́м унта́мі
М. унце́ унта́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

унты́, -о́ў, адз. унт, -а́, м. і у́нты, унт, адз. у́нта, -ы, ДМ -нце, ж.

Абутак з футра на мяккай падэшве ў народаў на Поўначы і Сібіры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

унты́, ‑о́ў; адз. унт, ‑а́, м. і у́нты, унт; адз. у́нта, ‑ы, ж.

Абутак з футра на мяккай падэшве ў народаў Поўначы і Сібіры. Ганна паказвала старому новыя унты, прыгатаваныя ў падарунак сыну. Лукша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

унты́, -то́ў (ед. унт, -та́ м.) и у́нты (род. унт, ед. у́нта, -ты ж.) у́нты́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)