умы́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. умы́ты умы́тая умы́тае умы́тыя
Р. умы́тага умы́тай
умы́тае		 умы́тага умы́тых
Д. умы́таму умы́тай умы́таму умы́тым
В. умы́ты (неадуш.)
умы́тага (адуш.)		 умы́тую умы́тае умы́тыя (неадуш.)
умы́тых (адуш.)
Т. умы́тым умы́тай
умы́таю		 умы́тым умы́тымі
М. умы́тым умы́тай умы́тым умы́тых

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

умы́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. умы́ты умы́тая умы́тае умы́тыя
Р. умы́тага умы́тай
умы́тае		 умы́тага умы́тых
Д. умы́таму умы́тай умы́таму умы́тым
В. умы́ты (неадуш.)
умы́тага (адуш.)		 умы́тую умы́тае умы́тыя (неадуш.)
умы́тых (адуш.)
Т. умы́тым умы́тай
умы́таю		 умы́тым умы́тымі
М. умы́тым умы́тай умы́тым умы́тых

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

умы́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. умы́ты умы́тая умы́тае умы́тыя
Р. умы́тага умы́тай
умы́тае		 умы́тага умы́тых
Д. умы́таму умы́тай умы́таму умы́тым
В. умы́ты (неадуш.)
умы́тага (адуш.)		 умы́тую умы́тае умы́тыя (неадуш.)
умы́тых (адуш.)
Т. умы́тым умы́тай
умы́таю		 умы́тым умы́тымі
М. умы́тым умы́тай умы́тым умы́тых

Кароткая форма: умы́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

умы́ты умы́тый, вы́мытый; см. умы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

умы́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад умыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умы́тый умы́ты, памы́ты, паўмыва́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

umyty

памыты, вымыты, умыты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

беластво́лы, ‑ая, ‑ае.

У якога белы ствол. Бярэзнік беластволы пад зарой Звініць, умыты чыстаю расой, Пакуль карэнні п’юць зямныя сокі. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умы́ць, -ы́ю, -ы́еш, -ы́е; -ы́ты; зак., каго-што.

Памыць (твар, рукі, шыю).

У. дзіця.

У. рукі (таксама перан.: ухіліўшыся, зняць з сябе адказнасць за што-н.). Ранак, умыты росамі (перан.).

|| незак. умыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| звар. умы́цца, -ы́юся, -ы́ешся, -ы́ецца; незак. умыва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. умыва́нне, -я, н.; прым. умыва́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

умы́ць, умыю, умыеш, умые; зак.

1. каго-што. Памыць, вымыць, апаласнуць каму‑н. твар, рукі, шыю. Умыць твар і прычасацца.

2. (звычайна ў форме дзеепрым. зал. пр.); перан. Памачыць, асвяжыць дажджом, расой. Ранак сонечны, умыты росамі. Пестрак.

•••

Умыць рукі — ухіліцца ад удзелу ў якой‑н. справе, зняць з сябе адказнасць за што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)