умыва́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Пасудзіна з кранам або ракавіна з кранам над ёй для ўмывання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

умыва́льнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. умыва́льнік умыва́льнікі
Р. умыва́льніка умыва́льнікаў
Д. умыва́льніку умыва́льнікам
В. умыва́льнік умыва́льнікі
Т. умыва́льнікам умыва́льнікамі
М. умыва́льніку умыва́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

умыва́льнік м. умыва́льник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Умывальнік 5/370

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

умыва́льнік, ‑а, м.

1. Пасудзіна з кранам або ракавіна з кранам, прызначаныя для ўмывання. У калідорчыку стаяў бляшаны ўмывальнік, а пры ім віселі ручнікі. Колас. Стоячы ўжо над умывальнікам перад люстэркам, Ліда аблівала твар вадой з поўных далоней. Галавач.

2. Разм. Тое, што і умывальня. У першыя дні Саша са сваёй сястрычкай Лідай нават не ведалі, што рабіць ад радасці: насіліся з аднаго пакоя ў другі, заглядвалі ва ўмывальнік, ванную. Даніленка. Я падхапіўся і памкнуўся бегчы ва ўмывальнік. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умыва́льнік м. Wáschbecken n -s, -, Wáschtisch m -es, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

умыва́льник умыва́льнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

washstand [ˈwɒʃstænd] n. умыва́льнік, рукамы́йнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

washbasin [ˈwɒʃˌbeɪsn] n. умыва́льная ра́кавіна, умыва́льнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рукомо́йник умыва́льнік, -ка м., рукамы́йнік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)