умыва́льны гл. умыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

умыва́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. умыва́льны умыва́льная умыва́льнае умыва́льныя
Р. умыва́льнага умыва́льнай
умыва́льнае		 умыва́льнага умыва́льных
Д. умыва́льнаму умыва́льнай умыва́льнаму умыва́льным
В. умыва́льны (неадуш.)
умыва́льнага (адуш.)		 умыва́льную умыва́льнае умыва́льныя (неадуш.)
умыва́льных (адуш.)
Т. умыва́льным умыва́льнай
умыва́льнаю		 умыва́льным умыва́льнымі
М. умыва́льным умыва́льнай умыва́льным умыва́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

умыва́льны умыва́льный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

умыва́льны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць, прызначаны для ўмывання. Умывальны газ. Умывальны пакой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умы́ць, -ы́ю, -ы́еш, -ы́е; -ы́ты; зак., каго-што.

Памыць (твар, рукі, шыю).

У. дзіця.

У. рукі (таксама перан.: ухіліўшыся, зняць з сябе адказнасць за што-н.). Ранак, умыты росамі (перан.).

|| незак. умыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| звар. умы́цца, -ы́юся, -ы́ешся, -ы́ецца; незак. умыва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. умыва́нне, -я, н.; прым. умыва́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

умыва́льный умыва́льны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

umywalnia

ж.

1. умывальнік;

2. умывальня; умывальны пакой

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)