умуро́ўваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. умуро́ўваю умуро́ўваем
2-я ас. умуро́ўваеш умуро́ўваеце
3-я ас. умуро́ўвае умуро́ўваюць
Прошлы час
м. умуро́ўваў умуро́ўвалі
ж. умуро́ўвала
н. умуро́ўвала
Загадны лад
2-я ас. умуро́ўвай умуро́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час умуро́ўваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

умуро́ўваць несов.

1. вмуро́вывать, вде́лывать;

2. чаще безл., перен. (морозом) ско́вывать;

1, 2 см. умурава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

умуро́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да умураваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умурава́ць, умуро́ўваць éinmauern vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

умурава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак., што.

Памясціць, умацаваўшы цаглянай кладкай; умазаць.

У. касцёл.

|| незак. умуро́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. умуро́ўванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вмуро́вывать несов. умуро́ўваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

умуро́ўвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да. умуроўваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умуро́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. умуроўваць — умураваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умуро́ўванне ср. вмуро́вывание, вде́лывание; см. умуро́ўваць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

умуро́ўвацца несов., страд. вмуро́вываться, вде́лываться; см. умуро́ўваць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)