уманці́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак., што (спец.).

Манціруючы, уставіць.

У. датчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уманці́раваць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. уманці́рую уманці́руем
2-я ас. уманці́руеш уманці́руеце
3-я ас. уманці́руе уманці́руюць
Прошлы час
м. уманці́раваў уманці́равалі
ж. уманці́равала
н. уманці́равала
Загадны лад
2-я ас. уманці́руй уманці́руйце
Дзеепрыслоўе
прош. час уманці́раваўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уманці́раваць сов. вмонти́ровать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уманці́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Манціруючы, уставіць, змясціць што‑н. унутр чаго‑н. У тумбачку, што стаяла ў спальні, Валодзя Кунько ўманціраваў маленькі, сабраны ім самім радыёпрыёмнік. Васілеўская.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умантава́ць, уманці́раваць тэх. éinbauen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вмонти́ровать сов. уманці́раваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уманці́раваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад уманціраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

éinarbeiten

1.

vt

1) прывуча́ць да пра́цы; ўво́дзіць у курс спра́вы

2) тэх. уманці́раваць, урабі́ць (уну́тр)

3) уключа́ць

die Fórderung in die Resolutión ~ — уключы́ць патрабава́нне ў рэзалю́цыю

2.

(sich) уніка́ць у спра́ву; асво́йвацца, прывыка́ць

sich aufeinánder ~ — спрацава́цца адно́ з другім

sich in ein néues Amt ~ — асво́йвацца з но́вай паса́дай

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)