улітава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак., што (уст.).

Тое, што і упаяць.

|| незак. уліто́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. уліто́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. і уліто́ўванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

улітава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. уліту́ю уліту́ем
2-я ас. уліту́еш уліту́еце
3-я ас. уліту́е уліту́юць
Прошлы час
м. улітава́ў улітава́лі
ж. улітава́ла
н. улітава́ла
Загадны лад
2-я ас. уліту́й уліту́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час улітава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

улітава́ць сов., см. упая́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

улітава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Уст. Тое, што і упаяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

впая́ть сов. упая́ць, уст. улітава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уліто́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да улітаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

улітава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад улітаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

улітава́нне, ‑я, н.

Уст. Дзеянне паводле знач. дзеясл. улітаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уліто́ўванне, ‑я, н.

Уст. Дзеянне паводле знач. дзеясл. улітоўваць — улітаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)