уліко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уліко́вы уліко́вая уліко́вае уліко́выя
Р. уліко́вага уліко́вай
уліко́вае		 уліко́вага уліко́вых
Д. уліко́ваму уліко́вай уліко́ваму уліко́вым
В. уліко́вы (неадуш.)
уліко́вага (адуш.)		 уліко́вую уліко́вае уліко́выя (неадуш.)
уліко́вых (адуш.)
Т. уліко́вым уліко́вай
уліко́ваю		 уліко́вым уліко́вымі
М. уліко́вым уліко́вай уліко́вым уліко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уліко́вы учётный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уліко́вы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да ўліку, звязаны з улікам. Уліковая дакументацыя. Уліковая плошча. // Які служыць для ўліку. Прыйшоў з работы Антось, з размаху кінуў на тумбачку свой уліковы сшытак. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уліко́вы

1. Beréchnungs-, statístisch; Kontróll-;

2. фін. Diskónt(o)-;

уліко́вы банк Diskóntbank f -, -en;

уліко́вы працэ́нт Diskóntsatz m -es, -sätze

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

улі́к, -у, м.

1. Устанаўленне наяўнасці, колькасці чаго-н. шляхам падлікаў.

У. тавараў.

Магазін зачынены на ў.

Бухгалтарскі ў.

2. Рэгістрацыя з занясеннем у спісы асоб, якія знаходзяцца дзе-н.

Браць на ў.

Стаць на ў.

Зняцца з уліку.

Ваенны ў.

3. Прыняцце пад увагу чаго-н.

Пры ўліку ўсіх абставін.

|| прым. уліко́вы, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Уліковая дакументацыя.

Уліковая плошча.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

obrachunkowy

разліковы; уліковы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Bánkdiskont

m -s, -e фін. уліко́вы [дыско́нтны] працэ́нт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ewidencyjny

ewidencyjn|y

уліковы;

karta ~a — уліковая карта

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

учётный

1. (относящийся к подсчёту) падліко́вы;

2. (относящийся к учёту регистрации) уліко́вы;

учётная ка́рточка уліко́вая ка́ртка;

3. фин. дыско́нтны;

учётный проце́нт дыско́нтны працэ́нт;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ка́ртка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Прамавугольны лісток паперы або кардону для запісу якіх-н. звестак.

Каталожная к.

Лічбы на картках.

2. Фатаграфічны здымак (разм.).

К. для пасведчання.

3. Пасведчанне, уліковы дакумент і пад. ў выглядзе невялікага ліста цвёрдай паперы.

Уліковая к.

Візітная к.

○

Банкаўская плацежная картка — плацежны інструмент, які забяспечвае доступ да банкаўскага рахунку і правядзенне безнаяўных плацяжоў за тавары і паслугі, атрыманне наяўных грашовых сродкаў і ажыццяўленне іншых аперацый.

|| памянш. ка́ртачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. ка́ртачны, -ая, -ае (да 1 і 3 знач.).

Картачная сістэма.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)