улята́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
улята́ю |
улята́ем |
| 2-я ас. |
улята́еш |
улята́еце |
| 3-я ас. |
улята́е |
улята́юць |
| Прошлы час |
| м. |
улята́ў |
улята́лі |
| ж. |
улята́ла |
| н. |
улята́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
улята́й |
улята́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
улята́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
улята́ць несов.
1. влета́ть; (о птицах, бабочках — ещё) впа́рхивать;
2. разг. (быстро входить, въезжать, вбегать) влета́ть;
3. безл., разг. влета́ть, попада́ть;
4. разг. (сваливаться во что-л. глубокое) па́дать;
1-4 см. уляце́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
улята́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да уляцець.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уляце́ць, улячу́, уляці́ш, уляці́ць; уляці́м, улеціце́, уляця́ць; уляці́; зак.
1. у што. З лёту, на ляту пранікнуць куды-н.
Ластаўка ўляцела ў сенцы.
2. у што. Вельмі хутка ўбегчы, уехаць куды-н. (разм.).
У. у хату.
3. у што. Упасці, уваліцца ў што-н. (разм.).
У. у яму.
У. у гразь.
4. безас., каму. Папасці за якую-н. правіннасць (разм.).
Яму ўляцела ад бацькоў.
|| незак. улята́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
впа́рхивать несов. упы́рхваць, улята́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
улята́нне ср. влета́ние; см. улята́ць 1
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
влета́ть несов.
1. (внутрь) улята́ць; (наверх) узлята́ць;
2. перен. (быстро въезжать, вбегать) разг. улята́ць;
3. перен. (попадать впросак) разг. улята́ць, трапля́ць;
4. безл. (доставаться за что-л.) разг. улята́ць, папада́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
попада́ть несов.
1. (куда-л.) трапля́ць, папада́ць;
2. (в кого, во что) папада́ць; трапля́ць, цаля́ць;
3. безл., разг. папада́ць, улята́ць; см. попа́сть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)