улята́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. улята́ю улята́ем
2-я ас. улята́еш улята́еце
3-я ас. улята́е улята́юць
Прошлы час
м. улята́ў улята́лі
ж. улята́ла
н. улята́ла
Загадны лад
2-я ас. улята́й улята́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час улята́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

улята́ць несов.

1. влета́ть; (о птицах, бабочках — ещё) впа́рхивать;

2. разг. (быстро входить, въезжать, вбегать) влета́ть;

3. безл., разг. влета́ть, попада́ть;

4. разг. (сваливаться во что-л. глубокое) па́дать;

1-4 см. уляце́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

улята́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да уляцець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уляце́ць, улячу́, уляці́ш, уляці́ць; уляці́м, улеціце́, уляця́ць; уляці́; зак.

1. у што. З лёту, на ляту пранікнуць куды-н.

Ластаўка ўляцела ў сенцы.

2. у што. Вельмі хутка ўбегчы, уехаць куды-н. (разм.).

У. у хату.

3. у што. Упасці, уваліцца ў што-н. (разм.).

У. у яму.

У. у гразь.

4. безас., каму. Папасці за якую-н. правіннасць (разм.).

Яму ўляцела ад бацькоў.

|| незак. улята́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

впа́рхивать несов. упы́рхваць, улята́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

улята́нне ср. влета́ние; см. улята́ць1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

влета́ть несов.

1. (внутрь) улята́ць; (наверх) узлята́ць;

2. перен. (быстро въезжать, вбегать) разг. улята́ць;

3. перен. (попадать впросак) разг. улята́ць, трапля́ць;

4. безл. (доставаться за что-л.) разг. улята́ць, папада́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wlatywać

незак. улятаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

попада́ть несов.

1. (куда-л.) трапля́ць, папада́ць;

2. (в кого, во что) папада́ць; трапля́ць, цаля́ць;

3. безл., разг. папада́ць, улята́ць; см. попа́сть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)