уляга́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. уляга́нне
Р. уляга́ння
Д. уляга́нню
В. уляга́нне
Т. уляга́ннем
М. уляга́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уляга́нне ср.

1. (у што) налега́ние (на что); см. уляга́ць 1;

2. слёживание;

3. оседа́ние, оса́дка ж.;

2-3 см. уляга́цца 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уляга́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. улягаць — улегчы (у 1, 2 і 4 знач.) і улягацца — улегчыся (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zaloty

мн. залёты; жаніханне; уляганне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)