ульча́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ульча́нка ульча́нкі
Р. ульча́нкі ульча́нак
Д. ульча́нцы ульча́нкам
В. ульча́нку ульча́нак
Т. ульча́нкай
ульча́нкаю		 ульча́нкамі
М. ульча́нцы ульча́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ульча́нка ж. ульча́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ульча́нка ульча́нка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ульча́нка,

гл. ульчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

у́льчы, ‑аў; адз. ульч, ‑а, м.; ульчанка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. ульчанкі, ‑нак; ж.

Народ тунгуса-манчжурскай моўнай групы, які жыве ў Хабараўскім краі ў раёне ніжняга Амура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)