украі́нец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. украі́нец украі́нцы
Р. украі́нца украі́нцаў
Д. украі́нцу украі́нцам
В. украі́нца украі́нцаў
Т. украі́нцам украі́нцамі
М. украі́нцу украі́нцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

украі́нец, -нца м. украи́нец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

украі́нец,

гл. украінцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

украі́нец м Ukraíner m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Украінец Паўла Пятроўна

т. 16, с. 205

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

украи́нец украі́нец, -нца м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ukraíner

m -s, - украі́нец

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ukrainiec

м. украінец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ukrainian​1 [ju:ˈkreɪniən] n.

1. украі́нец; украі́нка;

the Ukrainians украі́нцы

2. украі́нская мо́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

украі́нцы, ‑аў; адз. украінец, ‑нца, м.; украінка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. украінкі, ‑нак; ж.

Усходнеславянскі народ, які складае асноўнае насельніцтва Украінскай ССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)