укра́са

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. укра́са укра́сы
Р. укра́сы укра́с
Д. укра́се укра́сам
В. укра́су укра́сы
Т. укра́сай
укра́саю		 укра́самі
М. укра́се укра́сах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

укра́са, -ы, мн. -ы, -ра́с, ж.

1. Прадмет, прызначаны для ўпрыгожвання каго-, чаго-н.

Абновы і ўкрасы.

2. перан., чаго. Тое (той), што (хто) з’яўляецца гордасцю, упрыгожвае што-н.

Дубовы гай — у. наваколля.

Гэты студэнт — у. курса.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

укра́са ж.

1. (предмет) украше́ние ср.;

2. перен. (гордость кого-л., чего-л.) краса́, украше́ние ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

укра́са, ‑ы, ж.

1. Прадмет, прызначаны для ўпрыгожвання каго‑, чаго‑н. Кожны раз хата-пяцісценка .. сустракае мяне абновамі і ўкрасамі. Б. Стральцоў. На ўзвышку .. стаяў мураваны белы палац, высока ўзняўшы пад садам сваю чатырохкантовую вежу, аздобленую рознымі скульптурнымі ўкрасамі. Колас.

2. перан.; чаго. Той, хто (або тое, што) з’яўляецца гордасцю чаго‑н., упрыгожвае што‑н. А дуб — лясоў украса, На ім калышуцца вякі. Бажко. Не мог фельчар мірыцца з тым, што такая ўкраса Зырачан ужо болей не вернецца. Ён быў упэўнены, што пані вернецца назад. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

укра́са ж рэдк

1. (прадмет упрыгожвання) Schmuck m -(e)s, -e, Schmúckwerk n -(e)s, -e, Verzíerung f -, -en; Zíerde f -, -n (тс перан);

2. (гордасць каго-н, чаго-н) Schönheit f -, -en, Pracht f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

украса

Том: 34, старонка: 357.

img/34/34-357_1926_Украса.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

расса́днік, ‑а, м.

Тое, што з’яўляецца крыніцай з’яўлення, размнажэння чаго‑н. Некалькі разоў зварачаў асістэнт увагу свінабоя на тое, што гной не ёсць украса двара пана Тарбецкага, што гной ёсць рассаднік усякай заразы і ліха. Колас. Важна мець на ўвазе, што гэтую высокую ацэнку сваім ведам Скарына атрымаў у краіне, якая з’яўлялася рассаднікам самых смелых, прагрэсіўных па таму часу ідэй, ідэй гуманізму. Алексютовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ozdoba

ozdob|a

ж.

1. аздоба; упрыгожанне; украса;

dla ~y — для аздобы (украсы; упрыгожання);

2. перан. краса; гонар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

украше́ние ср.

1. (действие) упрыгажэ́нне, -ння ср., аздабле́нне, -ння ср.; неоконч. упрыго́жванне, -ння ср.; убіра́нне, -ння ср., прыбіра́нне, -ння ср.;

украше́ние ёлки упрыгажэ́нне (упрыго́жванне, убіра́нне, прыбіра́нне, аздабле́нне) ёлкі; см. укра́сить, украша́ть;

2. (предмет) аздабле́нне, -ння ср.; упрыгажэ́нне, -ння ср.; убо́р, -ра м.; аздо́ба, -бы ж.;

ёлочные украше́ния ёлачныя аздабле́нні (ца́цкі);

3. перен. краса́, -сы́ ж., укра́са, -сы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)