укле́нчваць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Тое, што і кленчыць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

укле́нчваць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. укле́нчваю укле́нчваем
2-я ас. укле́нчваеш укле́нчваеце
3-я ас. укле́нчвае укле́нчваюць
Прошлы час
м. укле́нчваў укле́нчвалі
ж. укле́нчвала
н. укле́нчвала
Загадны лад
2-я ас. укле́нчвай укле́нчвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час укле́нчваючы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

укле́нчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да укленчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kní¦en

vi

1) (h) стая́ць на кале́нях, кле́нчыць

2) (s) укле́нчваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)