укача́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. каго-што ў што. Выкачаць, запэцкаць у што-н.; качаючы, пакрыць чым-н. сыпкім.

У. каго-н. у снег.

У. у муку рыбу.

2. што. Качаючыся, прымяць.

Коні ўкачалі траву на прыгуменні.

|| незак. ука́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

укача́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. укача́ю укача́ем
2-я ас. укача́еш укача́еце
3-я ас. укача́е укача́юць
Прошлы час
м. укача́ў укача́лі
ж. укача́ла
н. укача́ла
Загадны лад
2-я ас. укача́й укача́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час укача́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

укача́ць сов.

1. (у што) обката́ть (в чём), обваля́ть (в чём); вы́валять (в чём);

у. у муку́ — обката́ть (обваля́ть) в муке́;

у. у гразь — вы́валять в грязи́;

2. (траву и т.п.) примя́ть, умя́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

укача́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. у што. Выкачаць, запэцкаць у што‑н. Хлопцы і дзяўчаты выходзілі .. на раку Случ, каб пакоўзацца на лёдзе, укачаць адзін аднаго ў снег, пажартаваць. Чарнышэвіч. // Качаючы, пакрыць чым‑н. сыпкім, абкачаць у чым‑н. Антось пацёр стрэптацыду, укачаў у яго бульбяныя галушкі і накарміў імі жорава. Ляўданскі.

2. Качаючыся, прымяць што‑н. Укачалі коні траву на прыгуменні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

укача́ць

1. кул. (абляпіць, абсыпаць мукой) éinrollen vt; wénden vt;

2. (прымяць траву) níedertreten* vt, níederdrücken vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ука́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да укачаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

укача́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад укачаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́валять сов., прост. укача́ць, вы́качаць, упэ́цкаць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ука́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. укачваць — укачаць і укачвацца — укачацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́качаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.

1. гл. качаць.

2. што. Качаючыся, прымяць, утрамбаваць.

Конь выкачаў пасевы.

3. каго-што. Качаючы, укачаць, абляпіць у што-н., запэцкаць у што-н.

В. цеста ў муку.

|| незак. выка́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)