укалыха́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
укалыха́ны |
укалыха́ная |
укалыха́нае |
укалыха́ныя |
| Р. |
укалыха́нага |
укалыха́най укалыха́нае |
укалыха́нага |
укалыха́ных |
| Д. |
укалыха́наму |
укалыха́най |
укалыха́наму |
укалыха́ным |
| В. |
укалыха́ны (неадуш.) укалыха́нага (адуш.) |
укалыха́ную |
укалыха́нае |
укалыха́ныя (неадуш.) укалыха́ных (адуш.) |
| Т. |
укалыха́ным |
укалыха́най укалыха́наю |
укалыха́ным |
укалыха́нымі |
| М. |
укалыха́ным |
укалыха́най |
укалыха́ным |
укалыха́ных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
укалыха́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
укалыха́ны |
укалыха́ная |
укалыха́нае |
укалыха́ныя |
| Р. |
укалыха́нага |
укалыха́най укалыха́нае |
укалыха́нага |
укалыха́ных |
| Д. |
укалыха́наму |
укалыха́най |
укалыха́наму |
укалыха́ным |
| В. |
укалыха́ны (неадуш.) укалыха́нага (адуш.) |
укалыха́ную |
укалыха́нае |
укалыха́ныя (неадуш.) укалыха́ных (адуш.) |
| Т. |
укалыха́ным |
укалыха́най укалыха́наю |
укалыха́ным |
укалыха́нымі |
| М. |
укалыха́ным |
укалыха́най |
укалыха́ным |
укалыха́ных |
Кароткая форма: укалыха́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
укалыха́ны
1. ука́чанный, убаю́канный;
2. ука́чанный;
1, 2 см. укалыха́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
укалыха́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад укалыхаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ука́чанный
1. укалыха́ны, закалыха́ны;
2. укалыха́ны, загайда́ны; см. укача́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
убаю́канный
1. укалыха́ны, закалыха́ны, залюля́ны;
2. перен. заспако́ены;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)