укава́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
укава́ны |
укава́ная |
укава́нае |
укава́ныя |
| Р. |
укава́нага |
укава́най укава́нае |
укава́нага |
укава́ных |
| Д. |
укава́наму |
укава́най |
укава́наму |
укава́ным |
| В. |
укава́ны (неадуш.) укава́нага (адуш.) |
укава́ную |
укава́нае |
укава́ныя (неадуш.) укава́ных (адуш.) |
| Т. |
укава́ным |
укава́най укава́наю |
укава́ным |
укава́нымі |
| М. |
укава́ным |
укава́най |
укава́ным |
укава́ных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
укава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
укава́ны |
укава́ная |
укава́нае |
укава́ныя |
| Р. |
укава́нага |
укава́най укава́нае |
укава́нага |
укава́ных |
| Д. |
укава́наму |
укава́най |
укава́наму |
укава́ным |
| В. |
укава́ны (неадуш.) укава́нага (адуш.) |
укава́ную |
укава́нае |
укава́ныя (неадуш.) укава́ных (адуш.) |
| Т. |
укава́ным |
укава́най укава́наю |
укава́ным |
укава́нымі |
| М. |
укава́ным |
укава́най |
укава́ным |
укава́ных |
Кароткая форма: укава́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
укава́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад укаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
укава́ны и уко́ваны
1. разг. око́ванный;
2. перен. ско́ванный, зако́ванный;
3. вко́ванный;
1-3 см. укава́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)