укава́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. укава́ны укава́ная укава́нае укава́ныя
Р. укава́нага укава́най
укава́нае
укава́нага укава́ных
Д. укава́наму укава́най укава́наму укава́ным
В. укава́ны (неадуш.)
укава́нага (адуш.)
укава́ную укава́нае укава́ныя (неадуш.)
укава́ных (адуш.)
Т. укава́ным укава́най
укава́наю
укава́ным укава́нымі
М. укава́ным укава́най укава́ным укава́ных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

укава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. укава́ны укава́ная укава́нае укава́ныя
Р. укава́нага укава́най
укава́нае
укава́нага укава́ных
Д. укава́наму укава́най укава́наму укава́ным
В. укава́ны (неадуш.)
укава́нага (адуш.)
укава́ную укава́нае укава́ныя (неадуш.)
укава́ных (адуш.)
Т. укава́ным укава́най
укава́наю
укава́ным укава́нымі
М. укава́ным укава́най укава́ным укава́ных

Кароткая форма: укава́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

укава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад укаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

укава́ны и уко́ваны

1. разг. око́ванный;

2. перен. ско́ванный, зако́ванный;

3. вко́ванный;

1-3 см. укава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вко́ванный укава́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)