узуа́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. узуа́льны узуа́льная узуа́льнае узуа́льныя
Р. узуа́льнага узуа́льнай
узуа́льнае		 узуа́льнага узуа́льных
Д. узуа́льнаму узуа́льнай узуа́льнаму узуа́льным
В. узуа́льны (неадуш.)
узуа́льнага (адуш.)		 узуа́льную узуа́льнае узуа́льныя (неадуш.)
узуа́льных (адуш.)
Т. узуа́льным узуа́льнай
узуа́льнаю		 узуа́льным узуа́льнымі
М. узуа́льным узуа́льнай узуа́льным узуа́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

узуа́льны юр. узуа́льный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узуа́льны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Які з’яўляецца узусам, вынікае з узусу; агульнапрыняты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

у́зус, -у, м. (кніжн.).

Тое, што прынята, што стала звычайным, звычка.

Моўны ў. (ужыванне слоў, форм, што замацавалася ў мове).

|| прым. узуа́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узуа́льны

(лац. usualis)

1) які вынікае са звычаю, агульнапрыняты;

2) лінгв. які адпавядае агульнапрынятаму ўжыванню моўнай адзінкі (слова, фразеалагізма і інш.), параўн. аказіянальны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

узуа́льный юр. узуа́льны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)