узрыўны́, -а́я, -о́е.

Які служыць для ўзрывання, узрыву (у 1 і 2 знач.); які з’яўляецца вынікам узрыву.

Узрыўныя работы.

Узрыўная хваля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узрыўны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. узрыўны́ узрыўна́я узрыўно́е узрыўны́я
Р. узрыўно́га узрыўно́й
узрыўно́е		 узрыўно́га узрыўны́х
Д. узрыўно́му узрыўно́й узрыўно́му узрыўны́м
В. узрыўны́ (неадуш.)
узрыўно́га (адуш.)		 узрыўну́ю узрыўно́е узрыўны́я (неадуш.)
узрыўны́х (адуш.)
Т. узрыўны́м узрыўно́й
узрыўно́ю		 узрыўны́м узрыўны́мі
М. узрыўны́м узрыўно́й узрыўны́м узрыўны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

узрыўны́ воен., тех. взрывно́й;

~на́я хва́ля — взрывна́я волна́;

~ны́я рабо́ты — взрывны́е рабо́ты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узрыўны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да ўзрыву (у 1, 2 знач.). Узрыўныя работы. // Які служыць для ўзрывання, узрыву (у 1, 2 знач.). Узрыўная машына.

2. Які з’яўляецца вынікам узрыву (у 1 знач.). Узрыўной хваляй была перакулена большасць вагонаў эшалона. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смы́чный лингв. узрыўны́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

взрывно́й

1. воен. выбухо́вы, выбухны́, узрыўны́;

2. лингв. выбухны́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

explosív

a

1) узрыўны́, выбухо́вы, грыму́чы

2) запа́льчывы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)