узмё́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
узмё́т |
узмё́ты |
| Р. |
узмё́ту |
узмё́таў |
| Д. |
узмё́ту |
узмё́там |
| В. |
узмё́т |
узмё́ты |
| Т. |
узмё́там |
узмё́тамі |
| М. |
узмё́це |
узмё́тах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
узмёт Першае ворыва ўвосень, зябліва; пустуючае адзін год поле (Крыч. да 1772 АВАК, XXXV, 5—7, Лёзн., Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)