узліва́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. узліва́ю узліва́ем
2-я ас. узліва́еш узліва́еце
3-я ас. узліва́е узліва́юць
Прошлы час
м. узліва́ў узліва́лі
ж. узліва́ла
н. узліва́ла
Загадны лад
2-я ас. узліва́й узліва́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час узліва́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

узліва́ць несов. плеска́ть, налива́ть; см. узлі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узліва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да узліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узлі́ць, узалью́, узалье́ш, узалье́; узальём, узальяце́, узалью́ць і -лію́, -ліе́ш, -ліе́; -ліём, -ліяце́, -лію́ць; узлі́ў, -ліла́, -ло́; узлі́; узлі́ты; зак., што і чаго.

Лінуць якую-н. вадкасць на паверхню чаго-н.

У. алей на патэльню.

|| незак. узліва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узліва́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да узліваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)