уздзе́нь

(цюрк. uzden = вольны)

1) незапрыгонены селянін у феадальным Дагестане;

2) катэгорыя феадалаў у Кабардзе і Адыгеі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

уздзе́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. уздзе́ну уздзе́нем
2-я ас. уздзе́неш уздзе́неце
3-я ас. уздзе́не уздзе́нуць
Прошлы час
м. уздзе́ў уздзе́лі
ж. уздзе́ла
н. уздзе́ла
Загадны лад
2-я ас. уздзе́нь уздзе́ньце
Дзеепрыслоўе
прош. час уздзе́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)