узвы́шана

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
узвы́шана узвы́шаней -

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

poetically [pəʊˈetɪkli] adv.

1. у вершава́най фо́рме

2. паэты́чна, узвы́шана

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

узвы́шаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. узвы́шаны узвы́шаная узвы́шанае узвы́шаныя
Р. узвы́шанага узвы́шанай
узвы́шанае		 узвы́шанага узвы́шаных
Д. узвы́шанаму узвы́шанай узвы́шанаму узвы́шаным
В. узвы́шаны (неадуш.)
узвы́шанага (адуш.)		 узвы́шаную узвы́шанае узвы́шаныя (неадуш.)
узвы́шаных (адуш.)
Т. узвы́шаным узвы́шанай
узвы́шанаю		 узвы́шаным узвы́шанымі
М. узвы́шаным узвы́шанай узвы́шаным узвы́шаных

Кароткая форма: узвы́шана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

loftily

[ˈlɔftɪli]

adv.

1) узвы́шана, узьня́та

2) фанабэ́рыста, ганары́ста, пыхлі́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

БУРЛЕ́СКА

(франц. burlesque ад італьян. burlesco жартоўны),

1) у літаратуры жанр камічнай, парадыйнай паэзіі. Камічны эфект у бурлесках дасягаецца ў адным выпадку неадпаведнасцю, рэзкім кантрастам паміж узвышанай тэмай і яе падкрэслена будзённым вырашэннем (травесційная), у другім — неадпаведнасцю паміж «нізкай», трывіяльнай тэмай і ўзвышанай, «кніжнай» мовай (іроікамічная). Вядома бел. л-ры ў канцы 18 — пач. 19 ст.; была адной з вызначальных формаў на пач. яе станаўлення. Парадзіравала сюжэты з Бібліі («Уваскрэсенне Хрыстова», калядкі) або антычнай міфалогіі (паэмы «Энеіда навыварат» і «Тарас на Парнасе»). Аб узвышана-гераічных падзеях расказвалася «нізкай» гутарковай мовай, шырока выкарыстоўваліся бытавыя рэаліі. Бел. бурлескныя творы былі своеасаблівай рэакцыяй на каноны класіцызму, пашыраныя ў тагачаснай рус. і польскай л-рах.

2) У музыцы, п’еса жартоўнага, часам грубавата-камічнага або капрызнага характару, звычайна хуткага тэмпу, свабоднай будовы. Блізкая да капрычыо і гумарэскі. Найб. пашырана ў 17—18 ст., пазней знікла з кампазітарскай практыкі, адрадзілася на мяжы 19—20 ст. Як самаст. п’еса або як частка цыклічнага твора сустракаецца ў музыцы для клавішных (І.С.Бах, Ф.Куперэн, Р.Шуман, Р.Штраус, Б.Бартак), радзей для струнных (Дз.Шастаковіч) інструментаў. З бел. кампазітараў бурлескі пісалі Я.Дзягцярык, Э.Тырманд, Л.Шлег і інш. Тэрмін «бурлеска» абазначае таксама разнавіднасць камічнай оперы, блізкай да вадэвіля.

А.В.Мальдзіс (бурлеска ў літаратуры).

т. 3, с. 351

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)