узво́зіць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. узво́жу узво́зім
2-я ас. узво́зіш узво́зіце
3-я ас. узво́зіць узво́зяць
Прошлы час
м. узво́зіў узво́зілі
ж. узво́зіла
н. узво́зіла
Загадны лад
2-я ас. узво́зь узво́зьце
Дзеепрыслоўе
цяп. час узво́зячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

узво́зіць несов. взвози́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узво́зіць, ‑вожу, ‑возіш, ‑возіць.

Незак. да узвезці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узво́зіць hináuffahren* vt (у напрамку ад таго, хто гаворыць); heráuffahren* vt (у напрамку да таго, хто гаворыць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

взвози́ть несов. узво́зіць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узво́зіцца, ‑зіцца; незак.

Зал. да узвозіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узво́з, ‑у, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. узвозіць — узвезці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ввози́ть несов. уво́зіць; (наверх, на гору) узво́зіць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узве́зці гл. узвозіць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)