узво́д¹, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Падраздзяленне роты, эскадрона або батарэі.

|| прым. узво́дны, -ая, -ае.

Узводны камандзір.

Далажыць узводнаму (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узво́д

‘дзеянне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. узво́д
Р. узво́ду
Д. узво́ду
В. узво́д
Т. узво́дам
М. узво́дзе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

узво́д

‘вайсковая адзінка’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. узво́д узво́ды
Р. узво́да узво́даў
Д. узво́ду узво́дам
В. узво́д узво́ды
Т. узво́дам узво́дамі
М. узво́дзе узво́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

узво́д

‘частка затвора ў агнястрэльнай зброі’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. узво́д узво́ды
Р. узво́да узво́даў
Д. узво́ду узво́дам
В. узво́д узво́ды
Т. узво́дам узво́дамі
М. узво́дзе узво́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

узво́д², -а і -у, М -дзе, м.

1. -у, гл. узвесці.

2. -а, мн. -ы, -аў. Прыстасаванне ва ўдарным механізме зброі, якое дае магчымасць узвесці курок (спец.).

Курок на ўзводзе.

◊

На ўзводзе (разм.) —

1) у стане ап’янення;

2) у стане нервовага ўзбуджэння.

|| прым. узвадны́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узво́д I м. (войсковое подразделение) взвод

узво́д II м.

1. род. узво́ду (действие) взвод; взведе́ние ср.;

2. род. узво́да (часть затвора) взвод;

паста́віць куро́к на баявы́ ўзвод — поста́вить куро́к на боево́й взвод;

◊ на ўзво́дзе — на взво́де

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узво́д ​1, ‑а, М ‑дзе, м.

Невялікае вайсковай падраздзяленне (у пяхоце, артылерыі і пад.). Стралковы ўзвод. Кулямёты ўзвод. □ Начамі з пушчы за Нёман выязджалі разведчыкі, выходзілі ўзводы, падчас цэлы атрад ні брыгада. Брыль.

узво́д ​2, ‑а і ‑у, М ‑дзе, м.

1. ‑у. Дзеянне паводле дзеясл. узводзіць — узвесці (у 1, 2 знач.); узвядзенне.

2. ‑а. Спец. Частка затвора або замка агнястрэльнай зброі, якая стрымлівае ўдарны механізм перад баявой гатоўнасцю. Прыціснуўшыся да сцяны. Бывалы трымаў пісталет на ўзводзе. Новікаў. — Ну, час ісці ўжо... Годзе. Пайшлі!.. Курок на ўзводзе. Па праву канваіра Узвёў Аніс курок. Куляшоў.

•••

На ўзводзе — а) у стане ап’янення; у стане ўзбуджэння. Марцін жа перад тым наведаўся к суседу, Там выпіў як належыць, закусіў. Ну і на ўзводзе быў, вядома. Корбан; б) напагатове. Трымаць пісталет на ўзводзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узвод

т. 16, с. 179

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

узво́д​I м вайск (падраздзяленне) Zug m -(e)s, Züge;

узво́д су́вязі Náchrichtenzug m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

узво́д​II м вайск, паляўн (у зброі) Rast f -, -en;

баявы́ узво́д Spánnrast f;

на баявы́м узво́дзе gespánnt;

засцерага́льны узво́д Sícherungsrast f;

на засцерага́льным узво́дзе gesíchert;

куро́к на узво́дзе der Hahn ist gespánnt;

◊ быць на узво́дзе разм ángeheitert sein; éinen in der Króne háben

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)