узве́рнуты
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
узве́рнуты |
узве́рнутая |
узве́рнутае |
узве́рнутыя |
| Р. |
узве́рнутага |
узве́рнутай узве́рнутае |
узве́рнутага |
узве́рнутых |
| Д. |
узве́рнутаму |
узве́рнутай |
узве́рнутаму |
узве́рнутым |
| В. |
узве́рнуты (неадуш.) узве́рнутага (адуш.) |
узве́рнутую |
узве́рнутае |
узве́рнутыя (неадуш.) узве́рнутых (адуш.) |
| Т. |
узве́рнутым |
узве́рнутай узве́рнутаю |
узве́рнутым |
узве́рнутымі |
| М. |
узве́рнутым |
узве́рнутай |
узве́рнутым |
узве́рнутых |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
узве́рнуты
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
узве́рнуты |
узве́рнутая |
узве́рнутае |
узве́рнутыя |
| Р. |
узве́рнутага |
узве́рнутай узве́рнутае |
узве́рнутага |
узве́рнутых |
| Д. |
узве́рнутаму |
узве́рнутай |
узве́рнутаму |
узве́рнутым |
| В. |
узве́рнуты (неадуш.) узве́рнутага (адуш.) |
узве́рнутую |
узве́рнутае |
узве́рнутыя (неадуш.) узве́рнутых (адуш.) |
| Т. |
узве́рнутым |
узве́рнутай узве́рнутаю |
узве́рнутым |
узве́рнутымі |
| М. |
узве́рнутым |
узве́рнутай |
узве́рнутым |
узве́рнутых |
Кароткая форма: узве́рнута.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
узве́рнуты
1. взры́тый;
2. прям., перен. взва́ленный;
1, 2 см. узвярну́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
узве́рнуты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад узвярнуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)