узбяга́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. узбяга́нне
Р. узбяга́ння
Д. узбяга́нню
В. узбяга́нне
Т. узбяга́ннем
М. узбяга́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

узбяга́нне ср. взбега́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узбяга́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. узбягаць — узбегчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

взбега́ние узбяга́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)