узбро́іцца, -о́юся, -о́ішся, -о́іцца; зак.

1. Запасціся сродкамі для вядзення вайны, бою (зброяй, тэхнікай і пад.).

У. да зубоў.

2. перан., чым. Запасціся сродкамі для якой-н. дзейнасці.

У. новай тэорыяй.

|| незак. узбро́йвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. узбрае́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узбро́іцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. узбро́юся узбро́імся
2-я ас. узбро́ішся узбро́іцеся
3-я ас. узбро́іцца узбро́яцца
Прошлы час
м. узбро́іўся узбро́іліся
ж. узбро́ілася
н. узбро́ілася
Загадны лад
2-я ас. узбро́йся узбро́йцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час узбро́іўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

узбро́іцца сов., в разн. знач. вооружи́ться;

наро́д ~ро́іўся — наро́д вооружи́лся;

у. ве́дамі — вооружи́ться зна́ниями

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узбро́іцца, узброюся, узброішся, узброіцца; зак., чым.

1. Папасціся зброяй, сродкамі для вядзення бою. Многія пайшлі партызаніць, узброіўшыся тым, што трапілася пад рукі. Колас.

2. Абзавесціся, запасціся прыладамі, прыстасаваннямі, матэрыяламі для якой‑н. дзейнасці. Магутнай тэхнікай узброіўся савецкі хлебароб. Брыль. Дзед .. узброіўся абцугамі і доўга раскручваў дрот. Лынькоў. // перан. Набыць якія‑н. веды, звесткі і пад., неабходныя для якой‑н. дзейнасці. Узброіцца перадавой тэорыяй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узбро́іцца

1. вайск., паліт. rüsten vi (s) (пра дзяржаву); sich bewáffnen; Wáffen ánlegen (пра людзей);

2. (запасціся) sich áusrüsten, sich versórgen (чым-н. mit D);

◊

узбро́іцца цярпе́ннем sich mit Gedúld wáppnen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

даўзбро́іцца, ‑роюся, ‑роішся, ‑роіцца; зак.

Узброіцца дадаткова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узбро́йвацца гл. узброіцца

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

узбро́йвацца несов., возвр., страд. вооружа́ться; см. узбро́іцца, узбро́йваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узбро́йвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да узброіцца.

2. Зал. да узбройваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узбрае́нне, -я, н.

1. гл. узброіцца, узброіць,

2. Зброя і боепрыпасы для вядзення вайны, бою.

Новыя віды ўзбраення.

Быць або знаходзіцца на ўзбраенні (пра зброю, якой аснашчаны войскі). Прыняць (узяць) на ў. (таксама перан.: актыўна выкарыстаць што-н.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)