У́збалаць

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. У́збалаць
Р. У́збалаці
Д. У́збалаці
В. У́збалаць
Т. У́збалаццю
М. У́збалаці

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Узбалаць (в.) 2/576 (к.); 6/560 (к.); 10/423

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

у́збалацце Месца ўздоўж балота (Слаўг.). Тое ж у́збалаць, узболацце (Слаўг.).

□ в. Узбалаць Валож.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

*І́змарась, изморось ’шэрань, іней, намаразь’ (Яруш.). Відаць, са ст.-рус. *изморозь ці пад уплывам рус. и́зморозь, утворанага прэфіксальна-суфіксальным шляхам, як непагадзь, прысцень, узбалаць і г. д. (Сцяцко, Афікс. наз., 273–274). Шанскі (2, I, 35) бачыць у ім прэфіксальнае ўтварэнне ад морозь. Гл. мароз.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)